[Grey]

(İmedi)Baghi, bak ne kadar güzel bir çiçek.. Senin için getirdim.
(Baghi)Toprağı nerede?
(İmedi)Baghi, toprağını ne yapacaksın? Bak sana en güzel haliyle, dalından alıp getirdim. Hadi kokla!
(Baghi)Anlamıyorsun İmedi.. birkaç saat sonra bu çiçek solacak.. Ölüp gidecek ellerimde. Neden iyisiyle kötüsüyle, kusuruyla da olsa orada bırakmıyorsun? Neden bu haliyle kabul etmiyorsun onu?
(İmedi)Baghi, anlamıyorum.. Mutlu olmanı istemiştim yalnızca.
(Baghi)Bazen düşünceli davranarak ta belli edebilirsin bunu, mutluluk yalnızca iyi şeyleri görmekten geçmiyor. Kusurlarıyla kabullenebilmektir aslında özü..

Canı yanmıştı o gün. Her ne kadar güzel olsa da, dalında bir çiçek ellerinde kuruyup gittiğinde sanki birşeyler sökülmüştü ondan. Sevgi tek başına bir eylem değildi.. Tüm kusurlarıyla kabullenebilmek, ona adapte olabilmek ve öylece dümdüz bakabilmekti herşeye..
Sıkıştığında gitmek midir çözüm? Cevap bulamadığında susmak, sıkıldığında yok olmak, ya da çok güzel diye bir çiçeği dalından koparmak mıdır sevgi, sabır ve kıymet? İmedi yalnızca iyi şeyleri umut ederdi.. İyi şeyleri Baghi'ye dair yorumlar, bütün şeyleri ona adapte etmek isterdi.
Ama asla farkına varmazdı.. Geçen zamanın, kırılan dalların, tüketilen güzel şeylerin ve yeniden yeşermesi umut edilen yarınların.. Baghi ise hiç kızmazdı ona.. Sadece doğru bildiklerini dile getirip sessizce yine izlerdi. Belki bir alışkanlıktı bu, ya da kabullenilen bir eylem. Bunu bir gün daha iyi anlayacaksınız.. İmedi o çiçeği neden koparmıştı? Baghi ise bir yanı acımış olmasına rağmen neden hala kıymet veriyordu ona?

[Chloe ✓]

Emegine saglik..

[Grey ✓]

Teşekkür ederim