[Brittle ✓]

Birine söylenebilecek en ağır cümledir herhalde ''Sen benim en büyük pişmanlığımsın...''

Onca yaşanmışlık, sevgi , saygı ,mutluluk.. Birlikte yaşanılmış, üstesinden gelinmiş onca zorluk.. Her düştüğünde elinden tutup kaldıran olmuşsundur.. Kendini en dipte hissettiğinde , o kuyudan çıkıp yeniden başlasın diye elinden geleni yapmışsındır..

Gün gelmiştir çekilen o zorluklar geçmiş, hayat daha yaşanılır daha katlanılır bir hale gelmiştir.. İnsanca yaşayabileceğiniz zamanlar gelmiştir..

Tam her şey yoluna girdi, çok zorluklar çektik ama sonunda karşılığını gördük , değdi çekilenlere diye düşünür rahat bir nefes alacak gibi olursun ki.. İşte asıl darbe o zaman gelir.. Çektiği tüm zorluklarda, onun en savunmasız , en zayıf ve geçmişe dair unutmak istediği ne varsa size baktıkça hatırlayacaktır.. Siz onun geçmişiyle arasındaki bağsınızdır.. Hatırlamak istemediği her şeyi ona hatırlatansınızdır..

Durumundaki düzelme ile birlikte çevresi de değişir.. Hayatına giren yeni insanlar onun geçmişini bilmez.. O kendini yepyeni biri olarak daha kendinden emin daha güçlü ve sanki hep bu durumdaymış gibi satarken siz onun defosusunuzdur..

Bu defodan kurtulmak istemesinden daha doğal ne var değil mi?.. Garip olan bunu yaparken size olan o acımasız tavrı ve ağır cümleleridir..''Ben zaten seni hiç sevmedim ki''.. Yüzüne inen bir tokat misali kalıveriyosun olduğun yerde...

Nilüfer diyor ya hani ''İnkar etme yalvarırım sen de sevdin beni bir zamanlar'' demeye bile takatin kalmıyor..

Güçlüysen.. ayakların yere sağlam basıyorsa.. kaldığın yerden kalkıp ayağa yoluna devam ediyorsun..