[aZze ✓]

Cahil ile dost olma
İlim bilmez, irfan bilmez, söz bilmez, üzülürsün

Saygısızla dost olma
Usul bilmez, adap bilmez, sınır bilmez, üzülürsün

Açgözlü ile dost olma
İkram bilmez, kural bilmez, doymak bilmez, üzülürsün

Görgüsüzle dost olma
Yol bilmez, yordam bilmez, kural bilmez, üzülürsün

Kibirliyle dost olma
Hal bilmez, ahval bilmez, gönül bilmez, üzülürsün.

Ukalayla dost olma
Çok konuşur, boş konuşur, kem konuşur, üzülürsün.

Namertle dost olma
Mertlik bilmez, yürek bilmez, dost bilmez, üzülürsün.

Şeyh Edebali

[Stolichnaya ✓]

Ee şuanki devirde bunların hepsi var bizim o yüzden bizden başka dostumuz yok @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] : )

[Publisher ✓]

hele ki o dostla sonra ters düştüğünde yazık dersin, verdiğim değere.
bu yüzden kimseye değer vermeye gerek yok.

[aZze ✓]

Stolichnaya Nickli Üyeden Alıntı

Ee şuanki devirde bunların hepsi var bizim o yüzden bizden başka dostumuz yok @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] : )

biz bize yeteriz graL :)))

[aZze ✓]

illusion Nickli Üyeden Alıntı

hele ki o dostla sonra ters düştüğünde yazık dersin, verdiğim değere.
bu yüzden kimseye değer vermeye gerek yok.

Hikâye olunur ki: Pir Sultan Abdal, idam edileceği darağacına doğru yürümeye başlar. Hızır Paşa emir verir: “Herkes Pir Sultan’ı taşlasın, taş atmayanın boynu uçurulacak, bilsin.” Uğruna mücadele ettiği halk, Pir Sultan’ı taşlamaya başlar. Taşlar Pir Sultan’a kadar gelmekte, ama ona değmeden yere düşmektedir. Pir’in musahibi (can yolda- şı) Ali Baba, taş atmasa da can korkusundan Pir’e bir gül atar. Gül, Pir’e değer ve yaralar. Al kanlar akar Pir’in bedeninden. Can dostunun bu hareketinden incinen Pir’in dudaklarından şu nefes dökülür:

Şu kanlı zalımın ettiği işler,

Garip bülbül gibi zaralar beni.

Yağmur gibi yağar başıma taşlar,

İlle de dostun bir fiskesi yaralar beni.

Dar günümde dost düşmanım belli oldu.

Bir derdim var idi, şimdi elli oldu.

Ecel fermanı boynuma takıldı.

Gerek asa, gerek vuralar beni.

Pir Sultan Abdal’ım can göğe ağmaz.

Haktan emrolmazsa rahmet yağmaz.

Şu ellerin taşı hiç bana değmez.

İlle dostun bir tek gülü yaralar beni.