insan, bilinmeyene âşık olur. hiç bilmediği ve tanımadığına meftun olur. aslında bir bakıma kafasında yarattığı şeye âşık olur ve sever. karşına kim çıkarsa çıksın bu fark etmez. insan, zamanla âşık olduğu şeyin karşısındaki değil de kafasının içinde yarattığı bir fanteziden ibaret olduğu anlar. aşk dediğimiz kavram; libido, arzularımızdan ve tutkularımızdan başka bir şey değildir. bu tür dinamiklerin ve değişkenlerin iki insanda buluşabilmesi ise bir mucizedir. aşk da böyle doğar; iki doğru ruhun yan yana gelmesiyle.

günümüz konjonktüründe birisiyle tanışmak ve iletişim kurmak artık çok kolay. farkına vardıysanız sosyal medyalardaki hiç tanımadığınız birisinden gelen mesajlar dikkatinizi çeker ve bir merak uyandırır. -özellikle yalnızsanız ve hayatınızda kimse yoksa- bu merak hiç bilmediğiniz bir şeye karşı içinizde ister istemez bir çekim yaratır. çekimin etkisiyle hiç tanımadığınız bu kişiye karşı ister istemez içgüdüsel bir şekilde duygularınız oluşur. oluşan bu duygular ya da düşünceler daha çok pozitif bir değer taşısa da karşınızdakinin -iyi ya da kötü- karakterinin etkisiyle ya artacaktır, ya azalacaktır; ya da zamanla tamamen yok olacaktır. bu kaçınılmazdır.