Hayalin büyüğü küçüğü olmaz zannımca. Hayale ulaşamadığımız ve uzaktan baktığımız her an,
o hayale sahip olamadığımız her dakika hayal büyüdükçe büyür yücelir gözümüzde. O kadar.

Hayale ulastığımızda belki de kıymetini hiç bilemeyeceğiz, bilemiyoruz belki de.
O bize uzaktan ne kadar ulasılmaz ve büyük görünen hayali belki de elimizin tersiyle bir kalemde itiyoruz.
Sahip olduklarımızın kıymetini bilerek yaşamanın önemini burada bi kez daha dikte etmekte fayda var belki de ve konuya dönersek,
bir hayali bitirip bir diğerine baslamak doğamızda var bizim.

Hayalimize ulasamamak muhakkak ki hayal kirikligi yaratir ama bir süre sonra yeni bir hayalle yoluna devam eder insanoğlu.
Çünkü balık hafızalıyız:) çünkü yapımız böyle, çünkü kolay unuturuz ve bir bakıma yaşadığımızı manalandırmak için
unutmak su ve ekmek kadar gereklidir.
keza yenisine uzanmak için de.