Uzaklasirim sessizce

Kırılınca kiriyorum.

Bazen gösterir bazen de sessiz kalırım.

Bazen sessiz kalmak, kırıldığını göstermenin en iyi yoludur. Kırılmış olduğunu izah etmek çok yorucu değil mi? Hem seni kıran o, hemde ne olduğunu anlaması için çabalayan sensin.! Hayatındaki en garip şey nedir diye sorsanız, kalbimi kıranları affetmek için ürettiğim bahaneler derim. Bazen şaşırıyorum, içime attıklarım kaburgalarımı nasıl kırmıyor diye. Çabalarsın ama karşındaki anlamıyorsa yine nafile... Özdemir Asaf'ın da dediği gibi ''Birbirinize kızın, birbirinizle kavga edin, ama ne olur sakın bir insanı gönülce, gözce, dilce, ruhça kırmayın...

Sessizce uzaklaşmak yok saymak en güzeli

Öyle kolay kolay köprüleri yakıp yıkmam ben...
Her hatada Önce bir bir basamakları eksiltir yerine koymak için bir çaba varmı ona bakarım...
Baktım oralı değil kimse ,
Son basamağa kadar beklerim
Sabır ile
O son basamaktan dönüşüm olmaz geriye..
Köprüleri yakar
Çeker giderim...
Ve bu süre zarfında ben ona laf çarpmam

Tepkisiz kalamıyorum ben.

Genelde sessizlesiyorum ve bir adim geride kaliyorum..