Sevgiye ön ek olarak güven eklemek, koşul koymak bana çok doğru bir tanımlama gibi gelmiyor. Çünkü sevgi dediğimiz şey koşulsuz ve hislere dayalı olmalı diye düşünüyorum. Israrla güven diyen şair bir noktada kafasındaki soru işaretini dile getirmiş ve geçmişteki travmalarını ortaya koymuş oluyor bence. Ama bu da bir paradoks sayılır ki çünkü hislere dayalı bir duygunun koşulsuz güven olması pek mümkün gibi gelmiyor. Çünkü koşulsuz güven diye bir şey yoktur, mümkün değildir. Güveni sadece hissedebiliriz ki o da süreç boyunca yaşanmışlıkların ürünüdür. Ismarlama işi değil.

Ha bana gelecek olursak ben tutkuyu tercih ederim.

İkisinden paket yapamıyor muyuz? Çünkü yerine göre ikisi de gerekli.

Hicbiri kafa rahat .d