| Loverman | 26 Nisan 2020 23:19 |
kendini tanımak-kendini anlamak, sanıldığı kadar kolay bir şey değildir. insanın benliğine yakınlığı ilgili bir şey bu. mesela, şu olaya şöyle tepki veririm, şunu yaparım diye rahatça çıkarım yapabilirsiniz lakin insan dediğin kaotik. birgün verdiğin tepkilere şaşırmaya başladığında anlarsın kendini o kadar da iyi tanımadığını. çünkü değişiyoruz hem de çok çabuk ve bu değişimlerin farkına bile varamıyoruz bazen.
mesela hislerine anlam veremiyorsun, böyle hissetmemem lazım diyorsun ama o hisler tüm benliğini sanıyor. bazen bir olaya aşırı bir şekilde öfkelenmen şaşırtıyor, niye bu kadar sinirlendim ki diyerek anlam veremiyorsun. kendini iyi tanımanın yolu, kendinden uzaklaşmamakla ilgili bunun için de tek başına zaman geçirmek lazım. kitap okumak lazım, düşünmek lazım, sorgulamak lazım vs. evet çoğumuz kendimizi tanıyoruz ama birçoğumuz da kendimi yeterince tanımıyoruz.
aklımda olanları, olayların bağlantılarından dolayı edindiğim izlenimleri yazmaya çalışacağım. bakarsın, bunlar hakkında genel bir yargıda bulunabilirim. hayır! sadece emin olabilirim, belki kendim buna inanabilirim. başkaları inanmış ya da inanmamış, benim için hiç önemi yok. tek korkum, henüz kendimi tanımamışken, yarın ölüvermek!
çünkü hayat tecrübelerimden şunu anladım ben: meğer benimle başkaları arasında ne korkunç bir uçurum varmış! anladım ki, mümkün oldukça susmalıyım, mümkün oldukça düşüncelerimi kendime saklamalıyım. şimdi yazmaya karar verdimse, bunun tek sebebi kendimi gölgeme tanıtmak.
duvarda eğik bir gölge, yazdıklarımı olanca iştahıyla yutuyor sanki! bu yüzden bir deneme yapacağım; bakalım birbirimizi daha iyi tanıyabilecek miyiz? elalemle bütün bağlantılarımı kopardığımdan beri, kendimi daha iyi tanımak istiyorum. | 