Zor..

Zamanla belkii

zamanla her şeye alışılır

Alışılır.
Sonra zamanla yalnızlığa alışırsın. En sonunda da yokluğuna alıştığın kimsenin varlığını sorgulamazsın.

Alistim yoklugunaaaa falan filan

Biz nelerden ayrıldık nelerden..
Zamanla herşeye alışırsın.

Nede güzel anlatmış üstat PAKİZE SUDA

Tam göğsünüzün ortasında
bir yeriniz acıyacak..
Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar
dar olduğunu fark edeceksiniz..
Sokağa fırlayacaksınız ,
sokaklar da dar gelecek..
Tıpkı; vücudunuzun yüreğinize
dar geldiği gibi...

Ne denizin mavisi açacak içinizi ,
ne de pırıl pırıl gökyüzü..
Kendinizi taşımayacak kadar
çok büyüyecek, bir yandan da
kaybolacak kadar küçüleceksiniz..
Birileri sürekli birşeyler anlatcak size
'Yaşamak güzel.. Boşver unutulur..'
Siz hiçbirini duymayacaksınız.
Gözyaşlarınızdan etrafı göremez
hale geleceksiniz...

O’ndan ölmesini isteyecek kadar nefret
edecek, az sonra kollarında ölmek
isteyecek kadar da çok seveceksiniz..
Biri size içinizdeki acıyı söküp
atabileceğini söylese, kaçacaksınız...
Aslında kurtulmak istediğiniz halde ,
o acıyı yaşamak için direneceksiniz .
Herkesi ona benzetip,
kimseyi onun yerine koyamayacaksınız...

Hiçbir şey oyalamayacak sizi,
İlaçlara sığınacaksınız.
Birkaç saat kafanızı bulandıran
ama asla onu unutturmayan ( ilaçlar ) .
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak.
Sabahı iple çekeceksiniz..
Bazen de ' Hiç güneş doğmasa :(
diyeceksiniz.
Ne geceler rahatlatacak sizi
ne de gündüzler...

Ölmeyi isteyip ölemeyeceksiniz..
Belki çivi çiviyi söker diye
can havliyle önünüze çıkana
sarılmak isteyeceksiniz..
Ama nafile ...
Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek.
Bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz ...

Yaşadığınız şehri terk etmek
isteyeceksiniz .
Ama onunla bir gün bir yerde
karşılaşma umudu...
İşte bu umut; sizi gitmekten alıkoyacak.
Gel gitler içinde yaşayacaksınız..
Tabi buna yaşamak denirse ...

Razı mısınız bütün bunlara ?
Hazır mısınız,
sonunda ölüp ölüp dirilmeye?
O halde aşık olabilirsiniz !...