Vefa ve ahde vefa üzerine...
 

Sana değer vermiş, sana yollar açmış insana,
sana değil bir kelime, onlarca-yüzlerce kelimeler öğretmiş olan insana,
her şeyin ötesinde sana değeri ölçülmeyecek iyilikler sunmuş insana,

vefasızlık etmeyeceksin…
nankörlük etmeyeceksin!
Menfaatlerin var olduğu zamanlarda uysal, minnetkar, itaatkar …

Sözümona sadakat sahibi…
ve sonra…
sonra arkanı dönmeyeceksin,
arkadan vurmayacaksın..

yarı yolda bırakmayacaksın,
sırtını dönmeyeceksin,
kalleşlik yapmayacaksın...
başladığın işi yarıda bırakıp kaçmayacaksın,
gizlenmeyeceksin, saklanmayacaksın.!.

gün gelip de ayrılman gerektiğine, yolunu ayırman gerektiğine inandığında

doğru bir yol izleyerek yolunu ayıracaksın.
onurlu bir şekilde veda edeceksin…
iyi niyet duygularını ifade ederek elveda diyeceksin…
helalleşerek ayrılacaksın…

ve sonra arkadan konuşmayacaksın…
sana babalık, ağabeylik yaptığını ifade ettiğin kişiye…

en yüksek saygı ifadeleri ile kadirşinaslığını ifade edeceksin…
başkalarının dolduruşuna gelip kötüleme yapmayacaksın…

ne olursa olsun eski dostunu el ovuşturan o değersiz insanların önünde kötülemeyeceksin...
duruma göre pozisyon almayacaksın… fırsatçı olmayacaksın…

hataların var ise onları kabul edeceksin..
“Af dilemek, bağışlanmak talebi insanı küçük düşürmez, insanı yüceltir..” , bileceksin…
suçlu psikolojisi ile kendini savunmayacaksın…
görünen ne ise onu göreceksin…

Hülasa,
yaşamı boyunca değer yaratmış, etik değerleri yüreğinde beslemiş ve büyütmüş
o insana haksızlık yapmayacaksın…
menfaatlerinin bir muhasebesini yapacaksın…

“neler kazandım…” diye düşüneceksin…
“Neredeydim, nereye geldim..” diye düşüneceksin..
“o iyilikler ve destekler olmasaydı bugün nerede olurdum..” diye

geçmişin muhasebesini yapacaksın…
ünvan-makam-mevkii-para-itibar…
her ne kazandıysan, bunları unutmayacaksın…
Maslow hiyerarşisinin en üst tepesine doğru ilerlerken…

artan tatmin ve doygunlukların dolayısıyla ilave elde ettiğin faydaya atfettiğin
değer giderek azalıyorsa, önemsizleşiyorsa eğer, o zaman değerli bir insan değilsin!..

iyilikler ve menfaatler artarken her ilave faydanın önemini artık eskisi gibi
göremiyorsan ve takdir edemiyorsan (azalan marjinal fayda yasası!)

o zaman değerli bir insan olamazsın!..
Bunun adı: nankörlüktür !... Bunun adı: vefasızlıktır!...
ve methiyeler dizip, altına da “söz uçar, yazı kalır” diye yazıp

daha sonra da ahde vefadan uzaklaşmayacaksın..
ahde vefasızlık yapmayacaksın…
o zaman değerli bir insan olamazsın!...

Neler gördüm neler! Neler görmedim ki!
Neler yaşamadım ki! Nelere tanık olmadım ki!..

Hayatına bir hayat kattığım, emekler verdiğim, iyilikler sunduğum insanlardan hayırsızlıklar, vefasızlıklar, nankörlükler gördüm!..


Menfaati bitince, muhabbeti de biten insanlar gördüm...
Gerçek yüzünü, menfaatleri ne zaman bittiyse işte o zaman gördüm!..
Söz verir, sözünü tutmaz!.. insanlar gördüm!
Korku ve menfaati olduğunda itaatkar, sözde sadakat sahibi eski dostlar gördüm....

Korku bitince, menfaat sona erince hain, nankör, vefasız insanlar gördüm!...