Bir pazar günü Eyüp Sultan Pierre Loti çıktım çay falan içtim şurada mezarlıklar var onları da bir dua edeyim dedim. Bir tekerlekli sandalye arkasından iten 10 yaşlarında bir kız çocuğu sanırım babası. Dua ettiler ağladılar o kadar içliağlıyordu ki kız çocuğu içinden bir şeyler kopuyordu. Otobüs durağına geldik otobüse bindik sanırım sanırım benim gideceğim yere gidiyorlard Edirnekapı Şehitlik durağında indiler..iyice merak sardı beni ben de şehitlere gittim dualar ettim şehitlerimiz çiçeklerini suladı küçük parmaklarıyla toprağını kazdı düzeltti bir kız çocuğu. Tekerlekli sandalye ile küçücük parmaklarıyla babasının tekerlek sandalyesini itmeye çalışıyordu yardım edeyim dedim gerek yok dedi küçük kız çocuğu. asil bir duruşu vardı. Ağladı ağladı gökler ağladı ben ağladım dualar ediyordu sesli sesli. Mezarlıkta büyümüş çiçekleri suladı bakakaldı boş gözlerde bana baktı tekrar ağladı. Bir ses duydu hadi kızım gidelim babası seslendi tekerlekli arabasından. Önümüzde duran simitçi selamlaştılar bir şeyler konuştular. İyice merak sardı beni bunlar kimdi bir adam bir kız çocuğu yüreği büyük kocaman yürekli. Simitçi anlattı annesi 2 sene önce kanserden ölmüş.şehitlikte olan da amca oğlu Kuzey Irak'ta şehit düşmüş. 3 sene önce şehit düşmüş hepsini abi bilmiş her pazar gelir dua ederlermiş.Otobüs durağında mendil satmaya başladılar ciklet sakız yara bandı kısık bir sesle 10 tane yara bandı 10 lira diyordu küçük kız çocuğumerağın daha çok arttı. Simitçiye sordum bunlar kim necidir. Bunlar her pazar gelir Eyüp sultan'da annesine dua eder şehit abisine dua eder. Sattıklari yara bandı su gibi ürünleri paralarını. Biriktirir Gaziyakınlarına bağışlarlamış. Ben de gitmeliyim ben de bir şeyler almalıyım su aldım mendil aldım ücretimi uzattım kız çocuğu paranın üstünü vermek istedi kalsın dedim kız çocuğu kaşlarını çattı biz dilenci değiliz dedi. Hadi babacığım gidelim dedi otobüs geldi yardım edeyim dedim kaldıramadı arabayı arabayı ittim, küçük kız çocuğu gülümsedi teşekkür ederim abiciğim dedi. Tüm duyguları yaşıyordum bir yardım edebilmek şehit ailesine ve engelli birisine büyük mutluluktu benim için tarif edilemeyen bir duygu içindeydim. Otobüsün kapısı kapandı elimi kaldırdım o da elini kaldırdı.. yüzünde bir tebessüm oluştu. Ben böyle bir yürek böyle öyle sevgi görmedim.