Beyoğlu arka sokaklarında yürüyorum.. arkamda Bir kadın topuklu ayakkabısıyla Arnavut kaldırımlarında yürüyor gece saat 4.30 topuklu ayakkabısıyla arnavut kaldırımı vurdukça çınlıyor çorbacıya giriyorum ardimdan kadın hey garson bir mercimek çorbası rujlu dudaklarini silerken bir ah ah işitiyorum ardımızdan 1.90 boylarında esmer Yağız bir adam giriyor selamlaşıyorlar ve adam cam kenarına oturuyor uzaklara dalıyor bir işçi edasıyla utanarak çorbasına kaşıklıyor uzaklara dalıyor gözleri yaşlanıyor belli ki hayat ona çok yormuş adamın yüzündeki ifade içindeki biriktirdekileri yansıyor mekana ve kadın sürekli bakışıyorlar bakışlarınla bir şeyler anlatmak istiyor adama adam utangaç mahçup kadın aşkla bakıyor gel beni kurtar der gibi bu hayattan adam çaresiz belli ki çok derdi var kalbinin güzelliği yüzüne vuruyor adamın dakikalarca bakışıyorlar hiçbir şey söylemeden bakışıyorlar sanki kadın adama bakışlarıyla bir şeyler anlatıyorlar konuşuyorlar adam kalkıyor afiyet olsun diyor kadın teşekkür ederim diyor kadın da kalkıyor. Ben hayretler içindeyim bu adı koyulmamış Aşkın ve şaşkın bir şekilde onları seyrediyorum izliyorum. Garsona soruyorum bunlar kimdi bunlar her sabah gelen müşterilerimiz kadın 3 sınıf barda şarkılar söyleyen kendi halinde ailesi tarafından zorla evlendirilmiş sonra hayırsız bir kocası tarafından Satılmış pavyona adam ise beşik kertmesi ile evlendirilmiş 3 çocuk sahibi inşaat ustası ve adam çok nazik kimseyi kırmaya dökmeyen bir adam kadın asil bir kadın engelli çocuğuyla hayata tutunmaya çalışan bir kadın aralarındaki aşk bir çorbacıda başladı Bir çorbacıda bitti.