SozLer vardir insani ozune asLina goturen, sozLer vardir insani yoguran vede insanLiga insanLigi nasihat veren.

Biz insani sevmeyi unuttuk, insanLara insanca yaklasmayi, biz insan oLdugumuzu unuttuk. Birbirimizi tasiyamiyoruz, kiriyoruz, incitiyoruz, yaraLiyoruz,
sevgi icin yaratilan kaLbimuzi nefret iLe doLduruyoruz.

Guven oLusturmak cok uzun zaman aLir guveni yok etmek ise bir dakika aLir. Hayatta neLere sahip oLdugumuz degiLde kim veyahut kimLer iLe oLdugumuz onemLidir.
Her insanin kiymeti iyiLigi kadardir. Oysaki ornegin mutLuLugun yoLu kisadir fakat uLasmak zordur.

SoLenmeyen sozLerin agirLigi, demir baLyaLar gibi coker yuregimuze, bir yanardag misaLi, icimizden cikan LavLarin etrafi yangin yerine ceviriceni dusununcede
diLimuze kiLit vuruyoruz dimi. Iste insanLar nasiL konusuLmasi gerektiginin dersini aLirLar fakat asiL yapiLmasi gereken, nerede ne zaman susuLmasi gerektigini
biLmek.

Yani kisacasi, isin ozu, insanLar, insan oLma adayLari karsisindakini dusunmeden, onun yerine kenduni koymadan, empati oLusturmadan, guzeLLikLere uLasamazLar.

En guzeLide ne kimsenin nede hic birseyin vazgeciLmez oLmadiguni biLmeLi.

"Hic Kimse vazgeciLmez degiLdir."

Edep ve ahLaktan uzakLastikca battigimiz camur deryasi derinLesir. Namus diLde degiLde yurekte oLmadikca, guven sadakat vefa
buLunmadikca, empati kuruLmadikca. aLLah neyLesin, insan, "insan" oLduguni hatirLamadikca.

Kimse kimsenin yerini doLduramaz. HerkescikLer farkLidir ve sadece kendi yeruni doLdurur. Fakat bir bosLuk ortaya ciktiginda doLduruLan SADECE o bosLuktur,
bir oncekinin yeri degiL.

Kendisuni vazgeciLmez sananLarin meshur sozu, "Eger ben oLmasam" diye basLar. Kendinuzi oLdugunuzdan buyuk gormeyin emi cunku hic kimse vazgeciLmez degiLdir.

Hic birimiz vazgeciLmez degiLiz vede hic birimiz kimseyi vazgeciLmez hissi vermemeLiyiz. Yeri doLmayan insanLar mutLaka vardir ve yeri doLduruLamiyan seviLenLer.
OnLardan dahi gun geLir vazgecmek zorunda kaLioruz, kaLdikta, hepimizin basina mutLaka geLmistir.

VeLhasiLkeLam sevgiLi dostLar, isin ozu temeLi sagLam atiLmis dostLukLarda, ne depremLer, ne firtinaLar, ne atiLan kazikLar, ne oynan oyunLar, ne atiLan iftiraLar,
temeLe zarar veremez. KendiLeruni vazgeciLmez sananLar, eger ben oLmasam (biz oLmaz isek) diye kendiLeruni kandiranLar, yokLugunuza oLe bir aLisiLirki,
bu kadar hirs, kibir ve gurur niye.

YoLa birLikte ciktik dedikLerimiz, bizi bazen yari yoLda birakir, kimi zaman senin iLe buraya kadar der, kimi zaman ise zor gecitLeri gectikten sonra, bundan sonra
sensiz devam edicem der. Sonradan husrana ugramamak adina, daha en basinda vazgeciLmez
oLmadigimizi biLmek zorundayiz, asiL meseLe kenduni vazgeciLmez sanmayip insan oLup iyiLik yapabiLmekte.

SeLam ve Dua iLe..