Çocuklukta ki masum düşünceler
 

Büyüyünce her şeyin daha iyi olma düşüncesi.

Sevdiklerini ölümsüz zanneder çocuk kalbi mesela.
Öldükleri zaman da melek olduklarina inanır.

Cansız nesnelerin hisleri oldugunu dusunmek .)))

Tabagimdaki yemegi bitirmeyince "arkandan ağlar" derdi annem hep. Aglamasinlar diye hep bitirdim yemegimi :)

Ben babaannemi hiç sirke götüremedim ya.

Radyonun içinde minik insanlar var diye kaset konulan kapaği sökmeye çalışıp, kırmam..

Dedemi Allah sanardım..

Büyüdükce yitirdik masumiyetimizi

Çocukken diş perisine hayrandım mesela...
Dokulen dişlerimi yastığın altına koyar ve gelmesini beklerken uyuyakalirdim. Sabah da para olurdu yastığın altında. Yıllarca olmayan birine hayranlik beslediğimi sut dişlerim bitince anladim :)