Bir sokak lambasının altında geçen o güzel anları hatırlıyorum. Seninle beraber olduğumuz her an, sanki zamanın durduğu ve sadece bizim için var olduğu anlardı. Her gülüşün, her bakışın, her dokunuşun hâlâ belleğimde taptaze duruyor.

Geceleri pencereden dışarı bakarken, gökyüzündeki yıldızlara benzetirdim seni. Her bir yıldız, senin bana verdiğin anıları temsil ederdi. Özlemimiz o kadar büyüktü ki, sanki yıldızlar bile buna şahit olurdu. Sokağın tavanı kadar özlemle dolu geceler geçirirdim, seni düşünerek.

Her yeni gün, seni biraz daha özlüyorum gibi gelirdi bana. Gözlerimi kapattığımda bile, senin gülüşün gözlerimin önünden gitmezdi. Birlikte geçirdiğimiz o anlar, hayatımın en değerli hazineleriydi. Seninle geçirdiğim her an, adeta kalbimde bir melodi gibi çalardı.

Ve şimdi, uzaklarda olmanın acısıyla yanıp tutuşan bir kalp var içimde. Sokağın tavanı kadar özlüyorum seni, bu özlemi kelimelerle ifade etmek neredeyse imkansız. Belki bir gün, yine o sokak lambasının altında buluşabiliriz ve geçmişte olduğu gibi anılarımızı yeniden inşa edebiliriz. O güzel günleri hayal ederek, seni sevgiyle anıyorum.