Bir dünya var gözlerimin önünde,
Gördüklerimle kırılıyor umutlarım.
Yalanlarla sarılmış gerçekler,
Sonsuz bir karanlıkta kaybolan hayallerim.

Ne zaferler ne yenilgiler kalmış geriye,
Sadece kaybedilen zamanların ardından özlemler.
Korkunun, hüznün, çaresizliğin içinde kaybolan,
Bir umut arayan yitik ruhlar.

Bu dünyada yaşamanın acısı mı ağır,
Yoksa gidişin mi daha zor?
Kimi zaman umutsuzluğun pençesinde,
Kimi zaman sevincin koynunda kaybolan insanlar.

Bir yanı muşamba bir yanı yama,
Ayrılıkların, hasretlerin, kayıpların dünyası.
Zenginlerin kahkahası, mazlumların gözyaşı,
Bir dünya ki içinde kayboluyor insanlar.

Belki bir gün güneş açar bu karanlıkta,
Belki bir gün umut yeniden doğar.
Belki bir gün aşkın gücüyle,
Yeniden umutlara kavuşur insanlar.