Bugün yaşadığımız keşmekeşlere karşı Hz. Mevlana’nın muhteşem bir öğüdü var; “Allah tan edebe muvaffak olmayı dileyelim. Edebi olmayan kimse Allah ın lûtfundan mahrumdur. Edebi olmayan yalnız kendine kötülük etmiş olmaz. Belki bütün dünyayı ateşe vermiş olur. İçine kasavetten, gussadan ne gelirse korkusuzluktan ve küstahlıktan gelir. Edepten dolayı bu felek nura gark olmuştur: Yine edepten dolayı melekler mâsum ve tertemiz olmuşlardır.”
Bugün büyük bir tersliğe şahit oluyoruz; bizim çağımız iletişim çağıdır ve insanlarla aramızdaki iletişim bozuldu, koptu. Böylece, biz birbirimize yabancı olduk, birbirimizi yanlış anlıyoruz ve farklı dilleri konuşuyoruz, birbirimizle tartışıyoruz, tehdit ediyoruz, saldırıyoruz. Birbirimizle çekişme, savaşma, çarpışma, farklılaşma var, birbirimize düşman olduk. Selamlaşmamak var ve birbirimizi sevmek istemiyoruz, birbirimize yardım, hizmet, ilham vermek istemiyoruz. İnsani sıfatları kaybettik, insani duyguları kalplerimizden söküp attık. Dostluk, arkadaşlık duygusu bozuldu. Kısaca, insanlığımızı kaybettik! Hazreti Mevlana’nın söylediği gibi; en değerli insani sıfat olan “edebi” kaybettik ve dolayısıyla dünyayı ateşe vermiş oluyoruz.
Bize bir virüs girmiştir; benlik virüsü! Nasıl oldu? Dünya bizi uyuşturdu, bizi narkoz etti. Halbuki, benlik virüsüne karşı İslam dininin müthiş bir ahlakı var; kendimiz şiddetli ihtiyaç içinde olsak da kardeşlerimizin iyiliğini, ihtiyaçlarını tercih etmek, kardeşlerimizin acısını kendi acımızdan önemli görmek gibi. Özverinin ve fedakârlığın zirvesinde bulunan Hz. Ebu Bekir r.h.; “Başkalarının acısını dindirmek için acı çekmek hakiki cömertliktir” buyuyor.
Dünyaya kul-köle olduk. Nasıl mı? Çünkü artık iç mücadelemizi yapmıyoruz. Allah c.c zahmetsiz rahmet vermez. Her şeyi bedava zannediyoruz. Böylece oruç tutarken oruç tutmuyoruz. Zekat verirken zekat vermiyoruz. Hacca giderken Hacca gitmiyoruz. Namaz kılarken namaz kılmıyoruz. Ne yazık ki, adam olamadık ve dünyada huzur bırakmadık. Halbuki İslâm dini, güzelliği, evrenselliği ve herkesi kucaklayan sınırsız aşkı öğretiyor. İslam dini sevgi dinidir. Üzülerek ifade etmek gerekiyor ki .çok kaba ve kalabalık bir toplum haline geldik.Ben ve benlik duygusu dünyanın sadece bizim etrafımızda döndüğü gibi bir cahilliği beyinlerimize nakşetti.Herkes kötü ben iyi ,herkes yanlış ben doğru,kimse bilmez anlamaz ben bilirim gibi şeytan sıfatlarını ve sözlerini her gün yaşıyor ve görüyoruz.
Mümin, müminin aynasıdır.Ayna olmak ve aynaya bakmak dileği ile...İYİ BAYRAMLAR.