| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | bazen bir parcam, en zayif, en kucuk, en korkak, en zavalli, en kendine yetemeyecek, en vazgecmis parcam karanlik, nemli, daracik ve issiz bir agac kovugunda saklanmakta gibi hissediyorum. onu asla kimsenin bulamayacagi bir kovuk bu, oyle issiz ki, bulunmanin hayali ya da korkusu bile yok. elimden tutup cikaracak birinin umudu yok, olamaz cunku ne oradan biri gecer ne de oradan cikmak icin gerekli yolu gidecek guce sahip..
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |